De Pinksterdagen
Pinksteren 2010, 23 en 24 mei.
Zondag, 1e pinksterdag, San Sebastian en Itxaspe
Vroeg opstaan kennen we niet meer, dus werd het weer een uurtje of half 10 voordat we vertrokken. Problemen met het legen van alle afval, zoals toilet, afvalwater etc. en het ontbreken van schoon water,noopte ons dringend om hier iets aan te gaan doen. Dit kost dan natuurlijk extra veel tijd, maar in Anglet zouden er twee stelplaatsen zijn. De eerste op een helemaal leeg parkeerterrein van een groot winkelcentrum. Eindelijk gevonden: Out of order, maar dan in het Frans, iets met Panne. Dan maar naar de tweede want daar is een terrein voor ca. 50 campers. En ? Ja die deed het prima, maar het terrein stond bomvol met campers. Was aan het strand en dat op 1e Pinksterdag. Winkels dus dicht (leeg parkeerterrein) en iedereen naar het strand. Vandaar, wat moet de Fransman anders doen. OF winkelen OF luieren.
Wij verder richting San Sebastian, maar Anglet liet ons niet los. Een gewone strandweg volgen, de weg die we moesten hebben gemist, kwamen we op een doodlopend stuk parkeerterrein. Heel groot, Heel vol. Niet met campers nee maar met gewone auto's, die kleintjes. We reden ons dus vast. Een stel dronken (?) jongens die naast hun auto zaten te eten op een opklaptafel (heel asociaal want ze namen 2 parkeerplekken in,) gevraagd of ze even wilden weggaan, zodat wij konden keren. En die aardige franse jongens pakten hun tafel op, maakte wat grappen bij het keren (stop roepen als dat niet zo was) en bleken dus helemaal niet asociaal in onze ogen dan. Maar het was wel trikkie, bijna ons vast gereden.
Vervolgens naar San Sebastian. Ik dacht dat dat een klein dorpje was, maar bleek een heuse stad te zijn. Veel te kleine straatjes voor de camper, dus we konden niet verder, of wilden dat niet, gezien de ervaring van 's ochtends. Gauw een camping gezocht tussen San Sebastan en Bilbao in. Een plekkie dat heet Itxaspe. Lijkt wel Oost-Europees. Mooie camping, zeer rustig en heb ik (Gerard) maar eens gekookt. En dat was best goed binnen te houden, dank zij een geleende scottel-brai, of hoe je het ook maar schrijven moet. Ideaal zo'n ding, binnen een kwartier het hele eten op tafel.
Maandag, 2e pinksterdag, Picos de Europa
We konden weer niet naar de kerk, dus dat scheelde weer. We zijn eerst maar gaan wandelen, uitzicht op de Atlantische oceaan, wat een plas is dat, en wat fotootjes gemaakt. Om 11 uur vertrokken we dan maar richting Bilbao en het Nationaal Park Picos de Europa, waar we wilden overnachten. Bilbao een grote stad, daar had de helft van ons tweetal geen zin in. Trouwens, dan kom je ook niet in de verleiding, en op 2e pinksterdag is ook weer nagenoeg alles gesloten. De voorraad drinken was bij ons aardig geslonken en met een beetje alcohol erin was helemaal op. Niet erg zou je zeggen maar toch. Gelukkig bij een tankstation wat biertjes kunnen kopen en in het nationaal park, pas om een uurtje of 5 was een supermarktje open. Wijntje, groente, brood etc gekocht. Op naar de camping. Bleek dat vlak bij een heel erg leuk dorp te liggen, dat heet Potes. Heel gezellig. Ijsje gegeten en naar de camping gegaan.
Dinsdag, 3e pinksterdag (bestaat ie dan ?)
Rustdag. Niets hoeft alles mag. We blijven een dagje staan. Het weer valt wat tegen maar goed genoeg om dicht bij huis te wandelen. Prachtig is het hier. Hoge pieken, sneeuwtoppen woest stromende riviertjes en loeiende koeien. We dachten even dat we in de Alpen waren. Maar dan anders. Beetje regen, beetje zon, maar de temperatuur is prima en met een graadje of 26 maar ook met een koel briesje zijn we verder naar het dorp gelopen, 2 kilometer verder. Daar gezellig gewinkeld, koffie gedronken, en naar de kapper geweest. Eerst wordt je haar gewassen, dan heel goed geknipt en vervolgens nagespoeld. En dat allemaal voor maar € 9,-. Waar maak je dat nog mee. Dan nog lekker lunchen en je dag kan niet meer stuk, ondanks de buikkrampen van Yvonne (misschien van dat dagmenuutje). Het zal toch niet aan de wandeling gelegen hebben ?
Nou ja, morgen staan we echt vroeg op en gaan we weer kilometers vreten, anders komen we nooit in Portugal.
Tot de volgende keer.
Groetjes
Gerard en Yvonne
Grande Dune du Pyla
Reisverslag van onze reis naar en door Portugal van 20 mei tot en met 12 juni 2010.
Na veel voorbereiding om onze camper eigen te maken en naar eigen smaak in te richten, mede door middel van een paar dagen met Pasen ermee weg te zijn geweest, is het dan eindelijk zover gekomen om onze eerste reis met onze eigen camper te beginnen. We hebben er twee jaar over gedaan na het moment dat het idee bij ons is opgekomen, dus mag het dan eindelijk wel een keertje.
Vertrokken op donderdag 20 mei om 07.00 uur, 2 uur later dan gepland, kwamen we daardoor aardig in de file te zitten. Nou moet je met een camper geen haast hebben en zeker als je ervoor kiest om tolwegen te vermijden, dus haast hebben we niet. We zien wel, het ultieme vakantiegevoel. Maar de reis naar Portugal is niet kort, dus moeten we niet overal blijven stilstaan. Aardig doorgereden en flink omgereden doordat de navigatie zodanig was ingesteld dat er rekening werd gehouden met filemeldingen, waardoor we kriskras door West Frankrijk hebben gereden. De eerste overnachting op een rustige stelplaats gestaan, zo moe als we waren om 21.00 al het bed in om de volgende dag vroeg te vertrekken. Ach wat is vroeg, voor de eerste ochtend.
Op vrijdagavond wilden we Bordeaux wel gepasseerd zijn. DE camper heeft een heerlijke motor, en als je rond de 100/110 km per uur rijdt op de cruise-control, dan loopt ie als een dieseltje/zonnetje. Heerlijk en heb je ook het gevoel dat je wat opschiet. Al met al op aanraden van Luc doorgereden naar de Duinen vanArcachon. Geen stelplaats te vinden, dan maar een camping op waar we geen spijt van kregen. Mooie ligging, uitzicht op zee op een zandberg gelegen zo'n 50 meter boven zeespiegel . Aan de voet van de Grote Duin 'Grande Dune du Pyla'.
Zaterdagmorgen gaan we de duin dan maar beklimmen. Maar de zee zag er ook mooi uit, dus dat maar gedaan. Lekker door het rulle zand naar beneden gelopen in de lekkere zon zonder ingesmeerd te zijn. Foutje, maar het ging. Maar iedereen ging juist naar de top ? Nou wij dan ook maar. Helemaal omhoog door het rulle zand in de heerlijke zon zonder ingesmeerd te zijn. Het uitzicht was erg zanderig, zoals ook onze voeten, maar we voelden ons wel prettig bij het idee wat lui zweet van de afgelopen maanden verloren te hebben. Rest van de dag blijven we staan op de 'Camping Panorama du Pyla'. Morgen op tijd vertrekken naar San Sebastian.
En nu gaat het beginnen ....
Hebben we op 20 februari 2010 dan eindelijk onze camper uit Wildervank opgehaald, en er dik twee weken niets mee gedaan, was afgelopen dinsdag 9 maart de dag aangebroken dat wij er eindelijk mee op stap gingen. Zomaar een dagje om er aan te wennen en om te kijken met welke verrassingen we zouden komen te staan. Die verrassingen waren allemaal positief.
Een dagje op en neer naar Neer in Limburg boven Roermond, met uitzicht op de Maas. Uiteraard hebben we elk uur gestopt om wat te drinken en om het idee te krijgen dat we heel ver weg waren. Familie en hond meegenomen, maar de champagne om de camper te dopen helemaal vergeten. Ook nog het fototoestel vergeten mee te nemen, maar gelukkig hebben we net een nieuwe telefoon, met een 5 megapix camera, dus hebben we toch nog wat.
Niet veel interessants nog meegemaakt, dus we houden het kort.. Kijk maar naar de foto's
Welkom op mijn Reislog!
Hallo en welkom op mijn reislog!
Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.
Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.
Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!
Leuk dat je met me meereist!
Groetjes,
Yvonne