Pinksteren 2010, 23 en 24 mei.

Zondag, 1^e pinksterdag, San Sebastian en Itxaspe

Vroeg opstaan kennen we niet meer, dus werd het weer een uurtje of half 10 voordat we vertrokken. Problemen met het legen van alle afval, zoals toilet, afvalwater etc. en het ontbreken van schoon water,noopte ons dringend om hier iets aan te gaan doen. Dit kost dan natuurlijk extra veel tijd, maar in Anglet zouden er twee stelplaatsen zijn. De eerste op een helemaal leeg parkeerterrein van een groot winkelcentrum. Eindelijk gevonden: Out of order, maar dan in het Frans, iets met Panne. Dan maar naar de tweede want daar is een terrein voor ca. 50 campers. En ? Ja die deed het prima, maar het terrein stond bomvol met campers. Was aan het strand en dat op 1^e Pinksterdag. Winkels dus dicht (leeg parkeerterrein) en iedereen naar het strand. Vandaar, wat moet de Fransman anders doen. OF winkelen OF luieren.

Wij verder richting San Sebastian, maar Anglet liet ons niet los. Een gewone strandweg volgen, de weg die we moesten hebben gemist, kwamen we op een doodlopend stuk parkeerterrein. Heel groot, Heel vol. Niet met campers nee maar met gewone auto's, die kleintjes. We reden ons dus vast. Een stel dronken (?) jongens die naast hun auto zaten te eten op een opklaptafel (heel asociaal want ze namen 2 parkeerplekken in,) gevraagd of ze even wilden weggaan, zodat wij konden keren. En die aardige franse jongens pakten hun tafel op, maakte wat grappen bij het keren (stop roepen als dat niet zo was) en bleken dus helemaal niet asociaal in onze ogen dan. Maar het was wel trikkie, bijna ons vast gereden.

Vervolgens naar San Sebastian. Ik dacht dat dat een klein dorpje was, maar bleek een heuse stad te zijn. Veel te kleine straatjes voor de camper, dus we konden niet verder, of wilden dat niet, gezien de ervaring van 's ochtends. Gauw een camping gezocht tussen San Sebastan en Bilbao in. Een plekkie dat heet Itxaspe. Lijkt wel Oost-Europees. Mooie camping, zeer rustig en heb ik (Gerard) maar eens gekookt. En dat was best goed binnen te houden, dank zij een geleende scottel-brai, of hoe je het ook maar schrijven moet. Ideaal zo'n ding, binnen een kwartier het hele eten op tafel.

Maandag, 2^e pinksterdag, Picos de Europa

We konden weer niet naar de kerk, dus dat scheelde weer. We zijn eerst maar gaan wandelen, uitzicht op de Atlantische oceaan, wat een plas is dat, en wat fotootjes gemaakt. Om 11 uur vertrokken we dan maar richting Bilbao en het Nationaal Park Picos de Europa, waar we wilden overnachten. Bilbao een grote stad, daar had de helft van ons tweetal geen zin in. Trouwens, dan kom je ook niet in de verleiding, en op 2^e pinksterdag is ook weer nagenoeg alles gesloten. De voorraad drinken was bij ons aardig geslonken en met een beetje alcohol erin was helemaal op. Niet erg zou je zeggen maar toch. Gelukkig bij een tankstation wat biertjes kunnen kopen en in het nationaal park, pas om een uurtje of 5 was een supermarktje open. Wijntje, groente, brood etc gekocht. Op naar de camping. Bleek dat vlak bij een heel erg leuk dorp te liggen, dat heet Potes. Heel gezellig. Ijsje gegeten en naar de camping gegaan.

Dinsdag, 3^e pinksterdag (bestaat ie dan ?)

Rustdag. Niets hoeft alles mag. We blijven een dagje staan. Het weer valt wat tegen maar goed genoeg om dicht bij huis te wandelen. Prachtig is het hier. Hoge pieken, sneeuwtoppen woest stromende riviertjes en loeiende koeien. We dachten even dat we in de Alpen waren. Maar dan anders. Beetje regen, beetje zon, maar de temperatuur is prima en met een graadje of 26 maar ook met een koel briesje zijn we verder naar het dorp gelopen, 2 kilometer verder. Daar gezellig gewinkeld, koffie gedronken, en naar de kapper geweest. Eerst wordt je haar gewassen, dan heel goed geknipt en vervolgens nagespoeld. En dat allemaal voor maar € 9,-. Waar maak je dat nog mee. Dan nog lekker lunchen en je dag kan niet meer stuk, ondanks de buikkrampen van Yvonne (misschien van dat dagmenuutje). Het zal toch niet aan de wandeling gelegen hebben ?

Nou ja, morgen staan we echt vroeg op en gaan we weer kilometers vreten, anders komen we nooit in Portugal.

Tot de volgende keer.

Groetjes

Gerard en Yvonne